Podział na myśliwce kosmiczne oraz atmosferyczne jest w Galaktyce dość mocno zarysowany, można jednak znaleźć od niego pewne odstępstwa. Niektóre wynikają bezpośrednio z historii danej maszyny, jak na przykład w przypadku myśliwca HeadHunter czy myśliwców z Adumaru, które w toku ewolucji oderwały się od planety i ruszyły w podbój przestrzeni kosmicznej, z reguły głównie po to, aby toczyć tam boje ze swoimi odpowiednikami z tej samej planety... Są też jednak maszyny zbudowane w odpowiedzi na konkretne zapotrzebowanie, mające po prostu z założenia skutecznie funkcjonować zarówno w atmosferze, jak i w kosmosie.

Do takich maszyn należy statek zbudowany przez SoroSuub, nazwany po prostu "myśliwcem planetarnym". Jego głównym docelowym odbiorcą są rządy planet czy większych korporacji, które muszą bronić swoich zasobów na obu wspomnianych teatrach działań a z różnych względów nie mogą lub nie chcą tworzyć osobnych specjalizowanych formacji dla każdego z nich (wśród powodów tych może być po prostu chęć oszczędności finansowych, ale bywa też, że udaje się uzyskać pozwolenie od władz jedynie na ograniczoną liczbę uzbrojonych jednostek). Myśliwiec planetarny ma więc za zadanie sprawować się równie dobrze (a raczej: równie średnio) w atmosferze, jak i w przestrzeni kosmicznej, co sprawia, że pod pewnymi względami jest jednostką bardzo charakterystyczną.

Ze względu na konieczność uzyskiwania dobrych osiągów w gęstym ośrodku, maszyna ta posiada wysmukły, aerodynamicznie ukształtowany kadłub. Umieszczone z tyłu kadłuba długie skrzydła o niemal zerowym skosie zapewniają jej w atmosferze siłę nośną pozwalającą na bezpieczne latanie z małą prędkością i uzyskiwanie dużej zwrotności. Charakterystyczny dla maszyn atmosferycznych jest również umieszczony pod kadłubem szeroki wlot powietrza. Nietypowy jest natomiast zamontowany poniżej niego dodatkowy silnik - dopalacz, który może myśliwcowi służyć do wspomagania startu, szczególnie w przypadku, gdy wznosząc się z powierzchni planety, w krótkim czasie miałby on osiągnąć orbitę.

Specyfika konstrukcji tej maszyny sprawia, że chętni do latania nią muszą się do niej przez pewien czas przyzwyczajać. Przede wszystkim, Planetary Fighter charakteryzuje się niesamowitym przyspieszeniem, niemal dwukrotnie wyższym niż inne maszyny jego klasy, w tym nawet i myśliwce bojowe z najwyższej półki, jak np. X-wing. W połączeniu z wyjątkowo wysoką prędkością maksymalną, dającą mu przewagę praktycznie nad wszystkim, co lata, sprawia to, że produkt SoroSuub znakomicie kwalifikuje się na maszynę przechwytującą, a w przypadku walki kołowej pozwala pilotowi na stosowanie taktyki szybkich odskoków i ponownych ataków - także przy użyciu pocisków kierowanych, które znajdują się na jego wyposażeniu. Szeroki rozstaw skrzydeł i umieszczenie dużej masy na ich końcach oraz samo rozłożenie silników głównych i manewrowych sprawiają, że myśliwiec niechętnie dokonuje rotacji wzdłuż osi podłużnej, a więc trudno jest na nim wykonywać beczki czy manewry na nich oparte. Z drugiej strony, maszyna jest bardzo sprawna w manewrach wiążących się z pochyleniem wzdłuż osi poprzecznej, a więc we wszelkiego rodzaju pętlach, gwałtownym nurkowaniu itp. Uśredniając, zwrotność tego statku jest standardowa dla ogólnodostępnych myśliwców, ale doświadczony pilot będzie w stanie skutecznie wykorzystać jego zalety i unikać wad, znacznie zwiększając dzięki temu swoją skuteczność w porównaniu z rzeczywiście "średnimi" przeciwnikami.

Wadą tej jednostki jest z pewnością bardzo słabe opancerzenie. Aby umożliwić uzyskanie odpowiednio wysokich parametrów lotu, do budowy poszycia wykorzystano bowiem jak najlżejsze materiały, co odbija się bezpośrednio na ich odporności. Na pokładzie znalazło się wprawdzie miejsce na generator osłon energetycznych, jednak jego moc jest prawie że symboliczna - w efekcie produkt SoroSuub jest opancerzony nieco słabiej od A-winga, do którego dość często bywa porównywany z racji parametrów lotu oraz wyposażenia.

Myśliwce planetarne podczas galaktycznej wojny domowej chętnie kupowali prywatni inwestorzy, pragnący w tych niespokojnych czasach zapewnić bezpieczeństwo swoim fabrykom, posiadłościom czy konwojom. Użycie tego myśliwca było względnie tanie, gdyż pozwalało trzymać go z reguły na lądowisku - duża prędkość i imponujące przyspieszenie pozwalają mu na dopadnięcie wrogów nawet w przypadku wkraczania do akcji ze "startu zatrzymanego". Stąd maszyny te można znaleźć przede wszystkim na pokładach prywatnych stacji i platform kosmicznych - chociażby takich, jak te należące do dość znanej w kręgach przewoźniczych rodziny Viraxo, a także na posterunkach służb celnych i patrolowych - bazowały na przykład na pełniącej taką rolę stacji bojowej typu Golan w układzie Tinoon. Na ironię zakrawa fakt, że dokładnie te same cechy sprawiają, że z myśliwców tych chętnie korzystają także piraci, dla których zaskoczenie i szybkość ataków jest jednym z podstawowych warunków powodzenia akcji.