Neimoidiański prom typu Sheathipede to pasażerska maszyna krótkiego zasięgu, przeznaczona głównie na jednostkę dyspozycyjną dla wyższych oficerów, dyplomatów i przedstawicieli handlowych. Jej zadaniem jest przede wszystkim zapewnianie transportu takim osobom w drodze ze statków lub stacji kosmicznych na powierzchnie planet i z powrotem, przy zapewnieniu odpowiednio komfortowych warunków. Statek ten nie jest uzbrojony i zdecydowanie zaprojektowany został na spokojniejsze czasy, niż wojny klonów, które rozgorzały, gdy ten prom kosmiczny pełnił rolę podstawowej jednostki transportu pasażerskiego Federacji Handlowej.

Wygląd statku inspirowany jest żukami-wojownikami z Neimodii: kształt kadłuba przypomina pancerz tego owada, a charakterystyczne nogi - jego odnóża. Podwozie promu może funkcjonować jako chwytniki i pozwala mu cumować do powierzchni jednostek kosmicznych nie wyposażonych w standardowe lądowiska lub zaczepy lądownicze. Bardzo słabo sprawuje się natomiast w terenie, praktycznie uniemożliwiając promowi lądowanie na czymkolwiek, co nie jest niemal idealnie płaską powierzchnią. Z tego względu statek ten raczej nie może być używany do przerzucania komandosów i sił desantowych, a przynajmniej nie tam, gdzie brakuje kawałka równego jak stół lądowiska.

Zgodnie z filozofią jego konstruktorów, prom ten w swojej najpopularniejszej wersji jest w pełni zautomatyzowany i nie potrzebuje pilota aby komunikować się z pasażerami i dowieźć ich precyzyjnie w wyznaczone miejsce. Niektórzy odbiorcy czują się jednak nieswojo, powierzając swoje życie w ręce droida i dodatkowo nie widząc sterów, za które można by złapać w razie jakichś problemów (podobne problemy nękały również i zautomatyzowane kalamariańskie promy służące do podróży między planetą a orbitą), dla nich więc Neimoidianie opracowali również wariant promu Sheathipede wyposażony w tradycyjny kokpit (odpowiednio odseparowany od części pasażerskiej) i obsługiwany przez żywą załogę. Wadą tego rozwiązania jest znaczące zmniejszenie powierzchni dostępnej dla pasażerów, co odbija się negatywnie na komforcie ich podróży i sprawia, że większość neimoidiańskich baronów preferuje jednak promy pilotowane przez automaty.

Jednostka typu Sheathipede nie jest uzbrojona, co nie oznacza wszakże, że jej konstruktorzy nie przyłożyli się do kwestii zapewnienia bezpieczeństwa pasażerom. Brak uzbrojenia jest rekompensowany przez solidny pancerz i osłony tego promu, pozwolił również na zmniejszenie masy tej jednostki na tyle, że jest ona w stanie osiągać prędkości porównywalne z parametrami współczesnych sobie myśliwców kosmicznych - a więc w razie potrzeby pozwala na szybką ewakuację z zagrożonego rejonu. W późniejszym czasie, w miarę trwania wojen klonów, niektóre promy zaczęto uzbrajać w trzy podwójne działka laserowe, co pozwalało im na ograniczoną samoobronę, a czasem nawet - w rękach doświadczonego pilota - na wykorzystanie ich w roli kanonierek.

Promem typu Sheathipede nazwanym Lapiz Cutter podróżował wicekról Federacji Handlowej Nute Gunray. Inna jednostka tego typu stanowiła osobisty transportowiec hrabiego Dooku, z promu w wariancie posiadającym kokpit korzystał również generał Grievous - nie ufający zbytnio systemom automatycznym. Przy pomocy uzbrojonego wariantu Sheathipede natomiast Anakin Skywalker i Obi-Wan Kenobi zmusili do lądowania osobisty jacht hrabiego Dooku podczas pościgu za nim nad Vanquorem.

Stworzono również kilka innych wariantów tego promu. Już podczas kryzysu na Naboo Federacja Handlowa korzystała z nieco mniejszej jednostki tego typu, mierzącej 15 metrów, będącej w stanie zabrać na pokład 5 pasażerów i pół tony ładunku i uzbrojonej w pojedyncze działko blasterowe. Podczas wojen klonów w użyciu była natomiast znacznie przedłużona wersja tego transportowca, nazwana dość surrealistycznie "Promem eskortowym typu klasy B". Służyła ona między innymi do dostaw zaopatrzenia i została wykorzystana przez oddział republikańskich komandosów i Jedi w misji uwolnienia mistrza Evena Piella oraz kapitana Tarkina z Cytadeli na Lola Sayu.