Pancerniki typu Cal to ostatnia seria pancerników kumauryjskich, stworzonych podczas krótkiego ale intensywnego okresu istnienia imperium Valla Kumauri. Miało to miejsce około 10 tysięcy lat przed bitwą o Yavin, pomiędzy starorepublikańskimi okresami Pius Dea i Rianitus, czyli 5000 lat przed wielką wojną nadprzestrzenną i 3000 lat przed stuletnią ciemnością, na długo zanim jeszcze Galaktyką zaczęły wstrząsać odnawiające się konflikty z Sithami.

Młody Vall Kumauri przejął kontrolę nad kilkudziesięcioma układami planetarnymi na obrzeżach Republiki i miał ambicje stworzyć własne imperium, stopniowo obejmujące coraz więcej terenów eks-republikańskich. Jednym z głównych i zaskakujących swoją skutecznością narzędzi w realizacji tego celu były nazwane od jego nazwiska pancerniki, pozwalające mu wygrywać bitwy kosmiczne i opanowywać kolejne planety.

Główne uzbrojenie pancernika kumauryjskiego to olbrzymia wyrzutnia elektromagnetyczna - trzykilometrowej długości pancerny cylinder zainstalowany na grzbiecie kadłuba. Do działa tego od strony rufy okrętu ładuje się asteroidy lub inne śmieci kosmiczne, które następnie z olbrzymią prędkością wystrzeliwane są w kierunku celu. W epoce, w której o tarczach planetarnych nikt jeszcze na poważnie nie myślał, a naturalna osłona zapewniana przez atmosferę oraz magnetosferę była w stanie uchronić przed praktycznie każdą bronią montowaną na statkach kosmicznych, pocisk taki był rozwiązaniem rewolucyjnym - i niezwykle skutecznym. Jedno trafienie niewielką asteroidą wystarcza bowiem do zniszczenia miasta, większą zaś - może nawet zachwiać całym ekosystemem planety. Podobne spustoszenie działo elektromagnetyczne mogło siać w szeregach wrogiej floty, choć tu problem z trafieniem w cel był nieporównanie większy, mimo rewolucyjnych postępów poczynionych również i w tej dziedzinie przez Kumauryjczyków.

Dlatego też ten mierzący 3 000 metrów pancernik był również wyposażony w broń bardziej klasyczną, mającą bronić go przed mniejszymi jednostkami bojowymi i pozwalać na angażowanie się w regularną walkę liniową. Konstrukcja ta okazała się na tyle skuteczna, że podczas gdy imperium Kumauriego szybko upadło, zgniecione przez Starą Republikę, pancerniki typu Cal i jednostki oparte na ich konstrukcji jeszcze przez długie lata służyły w setkach mniejszych i większych marynarek wojennych, w tym także we flocie Republiki. Wojny toczone przy ich użyciu były gwałtowne i krwawe, a za ich kulminację przyjęło się uważać masakrę osarańską podczas jubileuszowego, 10 konfliktu alsakańskiego. Dopiero dopracowanie i upowszechnienie się technologii osłon planetarnych - będące odpowiedzią na to właśnie zagrożenie - położyło kres rodzinie okrętów kumauryjskich. Pomysły na stosowanie dział elektromagnetycznych nie zaginęły jednak i od czasu pojawiały się na nowo - na przykład przy konstruowaniu republikańskich kanonierek LAAT/i czy, bardziej spektakularnie, kiedy Mandalorianie brali się za pancernik Keldabe.

Biorąc pod uwagę, że pancerniki typu Cal używane były 100 wieków przed bitwą o Yavin, nie należałoby się spodziewać, że do czasów galaktycznej wojny domowej cokolwiek po nich zostało. Tymczasem jeden z okrętów tego typu, Cal Ambre, zachował się przez te wszystkie tysiąclecia, co więcej - z wyrzutnią zdatną do działania! W okresie świetności Imperium Galaktycznego funkcjonował on jako luksusowe kasyno, orbitując w układzie Bramior, a jego główna broń stanowiła element gry w bombardę. Pozostawione na uzbrojeniu okrętu dwa pojedyncze turbolasery wykorzystywano do rozbicia pobliskich asteroid na niewielkie kawałki, następnie jednym z sześciu silnych emiterów promienia ściągającego wprowadzano wybrany pocisk do lufy działa... I oddawano strzał w kierunku pobliskiego błądzącego księżyca Rove. Dokładne koordynaty celu były losowane, a biorący udział w grze musieli obstawić, w które z pól wirtualnej szachownicy na powierzchni księżyca trafi asteroida. Czynnik losowy był w tej grze dość prosty, ale jej spektakularność sprawiała, że chętnych nigdy nie brakowało.