Ta jednostka pochodzi jeszcze z czasów Starej Republiki, gdzie miała być ogniwem pośrednim między wielkimi pancernikami czy niszczycielami typu Victory, a małymi transportowcami i patrolowcami - stąd popularnie zwana jest "krążownikiem kieszonkowym". Miała brać aktywny udział w operacjach przeciw piratom czy też w ewentualnych bitwach kosmicznych na większą skalę, pełniąc rolę zbliżoną do tej, w której znalazły się wojskowe wersje korwet koreliańskich. Projekt tego okrętu nie zyskał jednak uznania w oczach urzędników Senatu Republiki, i mimo, że nie miał żadnych wyraźnych wad, biurokraci zadecydowali o rezygnacji z zakupu tych okrętów do służby we Flocie. Tak więc zbudowane już korwety Marauder trafiły do rąk służby celnej i sił samoobrony poszczególnych rzadów planetarnych, a specjaliści w RFS zajęli się pracą innymi projektami - w tym nad prototypami słynnych później maszyn rodziny TIE. Kilka lat później prawa do produkcji Marauderów kupiły władze Wspólnego Sektora, i tak korweta typu Marauder stała się jedną z podstawowych jednostek patrolowych CSA.

Jak każda korweta, Marauder dysponuje solidnym, choć nie spektakularnie silnym opancerzeniem i uzbrojeniem. Odpornością dorównuje nieco mniejszym jednostkom koreliańskim, minimalnie przewyższa je zwrotnością, natomiast przegrywa jesli chodzi o prędkość. Dużą przewagę posiada w ilości i sile uzbrojenia, pozycjonując się tu między korwetą koreliańską w wersji bojowej, a dużo większymi fregatami eskortowymi. Unikalną cechą korwety Marauder jest jednak przede wszystkim możliwoś przenoszenia na pokładzie lekkich myśliwców kosmicznych - może to być nawet dywizjon maszyn typu TIE lub IRD. Myśliwce takie znacząco zwiększaja siłę uderzeniową korwety, szczególnie w akcjach przeciw mniej zaawansowanym technicznie i militarnie przeciwnikom. W dość niemiły sposób przekonał się o tym swego czasu Han Solo, kiedy baza przemytnicza, którą akurat odwiedzał, została zaatakowana przez IRD-A startujące z Maraudera należącego do sił Wspólnego Sektora.

Poza tym wyposażeniem, Marauder może też mieć na pokładzie lekki prom dla dwóch plutonów przewożonych na pokładzie żołnierzy wraz z uzbrojeniem. Ponadto, jednostki będące w posiadaniu Sojuszu Rebeliantów były nader często przebudowywane - w dość ryzykowny sposób - na "kieszonkowe lotniskowce" i okręty rakietowe. Usuwano mianowicie całe ich uzbrojenie strzeleckie i demontowano większość ładowni, a w to miejsce instalowano cztery wyrzutnie pocisków rakietowych oraz infrastrukturę potrzebną do przenoszenia myśliwców. W zależności od zakresu przeróbek na danym okręcie, jak również aktualnej sytuacji oraz dostępności czy to rakiet, czy myśliwców, okręt ten mógł przenosić do trzech eskadr myśliwskich, lub też imponującą ilość zapasowego uzbrojenia rakietowego.

W okresie galaktycznej wojny domowej nieliczne będące na stanie Maraudery używane były przez Marynarkę Imperialną jako lekkie jednostki patrolowe lub eskortowe, te należące zaś do Służby Celnej - pełniły rolę korwet celnych u boku innych, specjalnie do tego celu budowanych okrętów. CSA używało swoich jednostek typu Marauder do wszelkiego rodzaju zadań jakie zazwyczaj przypadają korwetom - od działań patrolowych i eskortowych, aż do poważniejszych akcji przeciw piratom i przemytnikom. Szczególnie często Maraudery wysyłane są do patrolowania odległych systemów planetarnych rzadziej uczęszczanych przez większe jednostki. Korweta tego typu była również jedną z wymarzonych jednostek dla piratów, którzy z reguły adaptowali część ładowni na hangary dla jednostek abordażowych lub cięższego sprzętu naziemnego.